کتاب در آییــــنه ی چَشمانت می شُکفـــد.

 

حکایتِ امروزِ زمستان ؛ حکایتِ کتابْ است ، بُلنــــدِ دوست داشتنی  ،  سپیدِ‌برفـــــی

شب نیز حکایتی دیگــــر ، شبْ ، ستــاره به دست ، آغُشته ی پرکلاغـــی

ستاره هایش را می شود چیـــد ؛ خوشــه به خوشــه

چه ستاره هایی ....الماسْ ؛نُقـــــــلِ آسمان

نَقـــلِ قصــــه هاییست این درخشان پاره ها.

 به سور و  سرور  می خوانَنـــد دیـــده گانِ  آدمیزادِ دائم الاندیشـــــــه را

قصّــــه ی خانه های کاهگـــلی مُنتهـــی به کُرسی.

ترکـــه های انار و درختان به سروْ ؛ پرندگان به هِجــــر

قصّــــه ی شب نشینی هایِ این دو چشم ،  خواب هایِ‌پریشانِ صبــحِ فرداو بیــــداری .

بیــداری درمانِ  قرن است در این هزاره ی هزار رنگــی .

صبــــح به انتظار ؛ ساعت به وقتِ خواندنْ کوک

کرشمه ی قلم را در پیچ و تابِ زمان ؛ استراحتی می دهم و رویِ صندلـــی ،  لَـــــمْ.

موهایِ رها  ؛ قابِ آیینه پر از لبخنــد و زیباترین چشمکِ دنیا ؛ تحویلِ‌آییــنه بانو.

مادر به شستن  و رُفتن  ؛ پدر به ساعت دیواریِ کَــــم کارْ

وَ  من در این زمستانِ‌بی بهــــار ؛ گـــُلِ خانه " کتاب " را به شکفتن نشسته امْ

" چشم در چشم" موسیقیِ سکوت ، هم نشینی با کتابْ

چه لذّتـــی .

من گرم به آن ؛ آن دلگرمِ خنده هایِ یک دقیقـــه ایِ من

 من تردیـــد ؛آن تصمــــیم

من خواب ، آن بیدار

من سیبْ ، آن ایمـــان

من موم ، آن شَهـــدْ

من ، منْ

آن ، کتــــابْ

" وَحیِ لبریـــزْ "

مداد کوچک :هفت دریا را سیرِ رویا کردم ؛ هفت سنگی بالاتر از کودکانگی هایم دستگیرم نشُد .

زیبا نوشت : آدم ها به همان خونسردی که آمده اند ، چمدانشان را می بندند و ناپدید می شوند ، یکی در مِـــه ، یکی در غُــبار ، یکی در باران ، یکی در باد و بی رحم ترینشان در برف " عباس صفاری "

سطر نوشت : بیا ... بیا که پشیـــمان شوی از این دوری " مولانا "

غم نوشت : ماهی ها نه گریه می کُنند ؛ نه قهر و نه اعتراض . تنها که می شوند قیدِ دریا را می زنند و تمامِ مسیرِ رودخانه را تا اوّلیــن قرارِ عاشقی شان برعکس شنا می کُنند

" بهرنگ قاسمی "

چشیدنی : دلواپسِ صورت هایِ خالی  از شاهـــین باوی .