⭕️ نابودی ویژگی های دوران کودکی!
امروزه در خیابان ها و کوچه های شهرهای کوچک و بزرگ آمریکا، کودکانی را که سرگرم بازی باشند نمیبینیم. آیا بازیهای خاص کودکان نیز از میان رفته است؟
چنین به نظر می رسد که اصولا کسی نمیداند بازی کودکانه چیست. روزگاری، ویژگیهایی برای بازیهای کودکان و تفاوت آن با بازیهای بزرگسالان ذکر میشد؛ از جمله اینکه کودکان، برای بازیهای خود نیاز به مربی، داور و یا حتی تماشاچی نداشتند، از فضا و ابزارهای موجود، هرگونه که میخواستند یا میتوانستند بهره میگرفتند.
آنچه در نظر بود سرگرمی و لذت از بازی بود و بس. اما امروز میبینیم که بازی سنگین فوتبال آمریکایی خردسالان و یا حتی لیگ بسکتبال خردسالان، نه فقط توسط بزرگترها کنترل و اداره میگردد،بلکه برگزاری مسابقات قدرتی و قرار دادن رکورد و جایزه برای کودکان، امری عادی و روزمره شده است.
بدیهی است که در چنین صورتی، مربی و داور مسابقه نیز ضرورت پیدا میکند و لذا وجود دارد.
جمعیت تماشاچی و در جایگاه های خود البته که ابراز احساسات میکنند و با هورا و داد و فریاد به تشویق تیم مورد علاقه خود میپردازند.
ابزارها و ادوات خاص هر بازی یا بهتر بگوییم هر ورزش نیز شکل عام خود را از دست داده و تخصصی و حرفهای شده است.
از خود بپرسیم از چه زمانی دیگر خردسال یا کودک هشت یا نه سالهای را تنها یا با همسالانش در حال خانه بازی، الک و دولک، قایم موشک بازی، یا دیگر بازیهای مخصوص کودکان مشاهده نکردهایم.
مورخان برجسته انگلیسی پتر و یونا اپی (peter & Iona Opie) که پیرامون بازیهای خردسالان تحقیق کردهاند، فهرستی از صدها بازی مخصوص کودکان و خردسالان ارایه داده اندکه هیچ کدام از آنها را کودک و خردسال امروز آمریکا نمی شناسد. حتی بازی معروف قایم موشک که از دو هزار سال پیش و از عصر پریکلس(Perikles) در یونان رواج یافت تا چندی پیش نیز ادامه داشت، امروزه از لیست بازی های سازمان و سامان یافته کودکان و حتی از حافظه بزرگسالان نیز خارج شده است.به عبارت دیگر، بازی های کودکانه رو به زوال نهاده و در معرض فراموشی از حافظه جامعه قرار گرفته است،همان گونه که دیگر ویژگیهای خاص دوران کودکی سر به انقراض و نابودی گذارده است.