اتّفــاقی قَشَنــگ تَر از این :
که داریم طبق ِ عادت ِ مردُمان ِ این سَرزَمیــن یک نَــفَسْ زندگی می کُنیم
به احترام ِ ثانیه هایی که دَراوج بودیـــم و به عَـرش رسیِِدیـم مکثــی می کِشیم بُلند و تَه ِ دلی
وَ
*کِتــابمان را روی ِ فرش پَهــن می کُنیـــم
* نَهایتِ کلام را در کِتــاب می گُنجــانیم
* بُــغض ِ فروخورده را در کِتــاب سَرَک می کِشیــم
* دِلـــانه ای می نِویسیم در برگْ برگ ِ صفحه ی حُضــور ِ پاک روترین کِتـــاب
وَ
* هِــی داریم لذّت می بَریم
وَ
* زنده ایم به عِشــق ِ ...... کِتــاب
مُعتَقِدَم سه چیز در این رَنــگِــستان ِ تَنــگیــن " دُنیــا"
تَنها سه چیــز که همیشــه زنده است
شَفــّاف تَر بگویم : من زنده ام به عشق ِ این سه عَزیــز
مـــادَر ؛ خـــاک ؛ کِتـــــاب
تَــنِــتان مصون از گَزَند.
زندگی را که همین دَم مُتَمایِل به شُماست و شُما زندگی را ........
به عشق ِ چه چیزی زنده اید !!!
بهانه ی نوشتن ِ این پُست : زیبا سَطری بود از شامْْْلــــوی ِ بزرگ که :
اگر خواستـــی چیــزی را پِنهان کُنی لای ِ یک کِتــاب بگذار!!
این ملّــت کِتاب نِمی خوانند ........
افسوس /
هایکو نوشت: خِرَدچین و عَقلی سَراسَر؛که این زندگانی بدون ِ همانْ عِشــق لُطفــی نَدارَد
چشیدنی : گتسبی بزرگ را
زیبا نوشت : شعر را با تو قسمت می کنم،همان سان که روزنامه ی بامدادی را و فنجان قهوه را و قطعه ی کرواسان را،کلام را با تو دو نیم می کنم و عمر را نیز " نزار قبانی "