اتّفــاقی قَشَنــگ تَر از این :
که داریم طبق ِ عادت ِ مردُمان ِ این سَرزَمیــن یک نَــفَسْ زندگی می کُنیم
به احترام ِ ثانیه هایی که دَراوج بودیـــم و به عَـرش رسیِِدیـم مکثــی می کِشیم بُلند و تَه ِ دلی
وَ
*کِتــابمان را روی ِ فرش پَهــن می کُنیـــم
* نَهایتِ کلام را در کِتــاب می گُنجــانیم
* بُــغض ِ فروخورده را در کِتــاب سَرَک می کِشیــم
* دِلـــانه ای می نِویسیم در برگْ برگ ِ صفحه ی حُضــور ِ پاک روترین کِتـــاب
وَ
* هِــی داریم لذّت می بَریم
وَ
* زنده ایم به عِشــق ِ ...... کِتــاب
مُعتَقِدَم سه چیز در این رَنــگِــستان ِ تَنــگیــن " دُنیــا"
تَنها سه چیــز که همیشــه زنده است
شَفــّاف تَر بگویم : من زنده ام به عشق ِ این سه عَزیــز
مـــادَر ؛ خـــاک ؛ کِتـــــاب
تَــنِــتان مصون از گَزَند.
زندگی را که همین دَم مُتَمایِل به شُماست و شُما زندگی را ........
به عشق ِ چه چیزی زنده اید !!!
بهانه ی نوشتن ِ این پُست : زیبا سَطری بود از شامْْْلــــوی ِ بزرگ که :
اگر خواستـــی چیــزی را پِنهان کُنی لای ِ یک کِتــاب بگذار!!
این ملّــت کِتاب نِمی خوانند ........
افسوس /
هایکو نوشت: خِرَدچین و عَقلی سَراسَر؛که این زندگانی بدون ِ همانْ عِشــق لُطفــی نَدارَد
چشیدنی : گتسبی بزرگ را
زیبا نوشت : شعر را با تو قسمت می کنم،همان سان که روزنامه ی بامدادی را و فنجان قهوه را و قطعه ی کرواسان را،کلام را با تو دو نیم می کنم و عمر را نیز " نزار قبانی "
با کسی دوست باش :
که کتابخوان باشَـــــد ؛ که خیلــــی جانَش بسته به جان ِ کتاب باشد
ضَــــرَر نمی بینی با این دوست ِ خـــوش اندیـــش
نویسنده هم باشَد اگَر و یا شـــاعِری شـــیریِِــن
یک توئـــی لای ِ واژه هایَش می یابـــی
پُشت ِ میزِ کافه و در لا به لای ِ کاغذ حواسَش به تو هَست
سَخــت می یابی اَش
اگر یافتی دُرّ می نامی اَش
هم صُحبتی با چُنیـــن دوستــــی تازگـــی دارَد برایَت
یک نَفَر باشَــــد تَنهـــا ؛ اِنگـــار با هزار نَفَر زندگی کرده ای
تعجبی نَدارَد که کتاب خوان ها انسان های ِ بی نظیــــری هستند
با زبان ِ شِِعــــر با تو حرف خواهَند زَد
سکوت هم خواهند کَـــرد گاها" ؛ آخَـــر جِنسِ درد را نوشیــــده اند و تَحمّلش را باوَر دارند
هم کَلام شـــو ؛ مثل ِ همین بی پایانی که ته ِ کتاب می نشیـــنَد
هَم قَدَم باش با او .
کسی این جا سُراغی از کتاب خوان هــــا دارَد ......... !!!!!
نشــــانی اش را /
عمیق نوشت : در زَمانی که وفا،قصّه ی برف به تابستان است و صِداقت گل نایابی ست،به چه کس باید گفت ..
با تو انسانم و خوشبخت ترین .." دکتر علی شریعتی "
هایکو نوشت : زیرِ هــزاران حرف ؛ لِه شُد ؛ مِتانت ِ سکوت را می گویَم ؛ همین طور خاموش ؛ هاج و واج
چشیدنی : " بهم میاد"را از رنده عبدالفتاح حتما" شکار کُنیـــد
مطمئنــــــا" هر جا خانه ای باشَد و کلیدی دستمـــان ؛ آن خانه ؛ خانـــــــــه ی ماست
از جفایِ بلاگفـــا کوچیــــدیم بلاگ اسکای و از این جا معلوم نیست حالمان ؛ بالِمان
خیــــــلی هُنــَر کرده باشیم مطالبی می نویسیم در خـــور! بلاگفا را
نه تحسین می کنم و نه لَعیـــن..اتفاقی که اُفتاد و بَد اتفاقی بود
* شوخی که نیســـت مدیریت 5 تا از بلاگهایم را از دست دادم
* وحشتناک تر زمانی که خیلی از دوستان اهل قَلَم را نیز
* و بَدتَر زمانی که فهمیدم دیگر نمیتوان آن جا اقامت کرد
" جای ِ دوری نمی رود ؛ همــه چیز مهیــّا بود
خدایی که بالای ِ سرمان
همیشه حاضر
کِتابی که دم ِ دستمان
بالایِ طاقچــه ی افکارِمان
و
کلمه ای که جاری ست
وَ کلامی می شَود
" سه نقطه چین ِ بی تکرار -خدا-کتاب-کلمه "
دلم برایت تنگ است
برگـــرد.
هایکو نوشت : کِتاب را ..... چرا که تنهائیـــَم را خاموش می کُنَد .
چشیدنی :" بار ِ دیگر شهری که دوست می داشتَم " از ابراهیمی ِ عزیز
نثـــرانه : فَصــل عوض می شود ؛ جای ِ آلو را خُرمالو ؛ جای ِ دلتنگی را دلتنگــی