یاد ِ یار ِ مهربــــان آیَد هَمی

عِلم اگر بَر دل زنَدْ یاری شود 
                                        علم اگر بر تَنْ زندْ باری شوَدْ

دوست تَرْ داشتمْ در عَصـــــری می بودم که عصر ِ کتابْ بود ؛ وَ عَجیـــن با  بوی ِ کاغذ و کتاب و کلمه ؛ صدای ِ حرف ها نیز بی داد

حالا بیدار می شوم و این عصر ، عصر ِ .........

وقت را اتوئـــی می کشم ؛ یک فنجان شعر؛ چند استکان لبخندْ

علم را تیک می زَنَمْ و قوانینشْ ؛ اَفکارم را .... شانه هایم را .....

شانه هایم را تِکیه به دیوار؛ افکارم را تکیه بر کِتاب ها

 خواندنَمْ گرفته ؛ با "ب ِ " بسم الله و "دال ِ " دل بستن به کتاب شروع می کُنم

و دارم می خوانمْ برای خودم  آزدوارانه و مُقیّد

آزاد  که باشی می خوانی ؛ مُقیّد هم که باشی عادت می کنی

و این هر دو را  که جمع بِبندیم خواندنی ِِ دل پذیری خواهیم داشت ْ ..

شما چه گونه می خوانید !!!!

مداد کوچک : کوچَک های زیبا دوست داشتنی اند مِثل ِ همین گُل ؛همین کِتاب و همینْ فِکر

کوچک بودیم و کودَکْ ؛ لبخندهامان بلندْ؛بزرگ شدیم و لبخندهامان کوتاهْ ؛ چه تفاوتی

ما نَسلی هستیم که جوانه زَدیم و داریم نَسل های ِ بعد را سبزان تر می کنیم و خودمان و آرزوهامان و سه نقطه چین ....

چشیدنی : عاشق ِ کتاب و بخاری ِ کاغذی

شعر نوشت : نقش تو در خیال و خیال از تو بی نصیب؛نام تو بر زبان و زبان از تو بی خبر " عطار"