کتاب و قلمی از آنِ خود داشته باشیمْ.

به رسمِ ادب از سمتِ راست ، به رسمِ یادگار از سمتِ چپ ،به فالِ نیک از سرِ خطْ.

*نامَتْ همیشه ی بهارْ

کلامَت همیشه ی استوار

طـــَـعامِ  چَشمــی  در  دســـتِ یار

ای  سبزْ رویینِ همیشه

پیوســــته ی بی تکرارْ .

 ابروانِ حاشـــورزده ات

نقشِ قالیِ‌ سرِ  دار .

تار و پــــودت ! آه تار و پودت

آیه آیه ی زنــدگی

رج به رج ،‌پُر عیار

ســـــــوره ای برقرار .

تو مشقِ اشکی  و

 عین،شین ، قافِ بی قرار

منظومه ی شمسی و منثوره ی  اَقمارْ .

سرودِ فقر و صبر پاشیده ای

به قامتِ بلندِ‌سروِ‌بهار .

تو آن ضمیمه ی خوش آب و رنگِ ذهنِ اغیار

وَ من مُشتاق شعر خوانیِ تو در کلامِ نَــزار و  بَــهار

تو طُعمه ی جسمِ گرسنه به فصلِ‌شکار

وَ من نگرانِ فتحِ گونه های به رنگِ انارْ

تو نامِ منْ بِبَری سمتِ هر ایل و تبار

وَ منْ به تماشای تو در جایْ جایِ‌قطارْ

تو اتفاقِ روزانه ی زنده گانیِ‌من

من امتدادِ خوانشِ روزِ فراموشیِ‌ تو .

تقدیم به کتاب های سرزمینم ......

و تنها تویی که از این نقطه چین ها خبر داری.

بزرگ نوشت : عشقِ  مادر به فرزند در روابط بعدی ما بسیار تعیین کننده و تاثیرگذار است. به بیانی ساده، اگر مادر خوبی داشته باشیم، روابط خوبی با دیگران خواهیم داشت و اگر این گونه نبوده باشد، لازم است در نیمه دوم زندگی، این کمبود را جبران کنیم. پیتمن مک گی

شاعر نوشت : شاید تو آمدی و به یمن تو خنده‌ها ،در باغ‌ها دوباره صدای پرنده‌ها …شاید به احترام تو آن ساعت عزیز، ساکت شدند از حرکت چرخ‌دنده‌ها.بی‌همزبانی و غم بی‌همزبانی و شاید مرا گرفتی از این خون‌مکنده‌ها ، نزدیک‌تر شدی به من آنگونه که خدا ،نزدیک‌تر به گرمی رگ‌های بنده‌ها …در بیشه‌های  چشم تو شیر آرمیده‌است ، رام تو می‌شوند درونم درنده‌ها . با من بمان که عشق به دنیا بیاوریم ، دنیا به ما … به عشق‌پدیدآورنده‌ها... مژگان عباسلو

دیالوگ نوشت :  جک هارپر: «یه مرد چطور می تونه بهتر بمیره...»سالی: «تو مجبور نیستی بمیری جک. اونم مجبور نیست بمیره.»

جک هارپر: «همه می میرن سالی؛ مسئله آینه که خوب بمیری.»  

Oblivion | 2013| Joseph Kosinski

عمیق نوشت : اگر دنیا از آنِ تو باشد ، تا زمانی که در قلبِ یک زن جایی نداشته باشی فقیرترین مَردی . ویلیام شکسپیر

زلال نوشت : کلماتی بفرست ،که خلاصم کند از دلتنگی ،که منــوّر بزند در روحم. مین خنـثا شده را  ، هیچ امیدی به عوض کردن این منظره نیست ، کلماتی بفرست ، که به اندازه خمپاره تکانم بدهد ، که به موج تو دچارم بکند ، که شهید تو شوم.

چشیدنی : پدران و پسران از ایوان تورگنیف