من وظیفه امْ کتاب خوانی؛ شما لطفْ می کنید کتاب‌ می خوانید.

حرف های ِ یک دقیقــه ای !
شُما که غریبه نیستید ؛سیمای ِ‌کتابْ ؛ یک عاشقانه ی آرام استْ
روزانه ها را از دیار ِ‌آشتی ؛از خم چمبرْ؛ از آهو تا کبوترْ باریدَمْ
وَ چشم هایَشْ را ... باشَد برای ِ‌بَعدْ
تحت ِ‌هیچ شَرایطی قانِع نَشُدم؛سراسیمه پلّه ها را ، یکی یکی ؛ دو تا دو تا ؛پلّه پلّه تا ملاقات ِ‌خُدا
خدا خانه داردْ برایَمْ ؛ من  که گُنجشک نیستَم
وَقتـــی دلی......
روایت ِ‌آتش و عَطَش است این دستور زبان ِ‌عشق ؛ قصّــه ی روشَنْ است این هبوطـــ
اسماعیلْ؛ روی ِ ماه ِ خُداوند را ببوس ، رُک و پوست کنده
سنگچیـــن کُن زن زیادی را
زنْ به رنگِ طاووس؛ به رنگ ِ‌کلاغْ
تَرغیب کُن دُنیا را  رایحه ی نجابت سَرْ کند
اشکِ مهتاب را درآوَرَد
دُنیا هم ؛ زَنْ است
؛
لبخندِ‌انار را ببین
اوّلین تماس ِ‌تلفنی از بهشتْ
ناگهان فرشته
سرپناه ِ کاغذی  را از یاد مَبَرْ

زیبا نوشت :‌مُشک را گفتند :ﺗﻮ ﺭﺍ ﯾﮏ ﻋﯿﺐ ﻫﺴﺖ ،ﺑﺎ ﻫﺮ ﮐﻪ ﻧﺸﯿﻨﯽﺍﺯ ﺑﻮﯼ ﺧﻮﺷﺖ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺩﻫﯽ.ﮔﻔﺖ:ﺯﯾﺮﺍ ﮐﻪ ﻧﻨﮕﺮﻡ ﺑﺎ ﮐﯽ ﺍﻡ ،ﺑﻪ ﺁﻥ ﺑﻨﮕﺮﻡ ﮐﻪ ﻣﻦ ﮐﯽ ﺍﻡ!«فیه ما فیه»
زیبا نوشت ایضا" : بیماری ِ‌شگفتی در جهان هستْ وَ آن خواستن ِ‌چیزیست که نَداری " مائده های زمینی " 
مداد کوچک : واژه هایی که برچسب ِ ادبی می خورندْ نشستنشان بر دل ، رَسما" ادبی ست .