مــِـــــــداد ِ کــوچَــــک

مــِـــــــداد ِ کــوچَــــک

هر چه اینجاست ؛ قلم و کاغذ و میز حتّی ؛ پیـــرتر می شوند جز کتاب هایی که هر روز ؛ هر روز .......
مــِـــــــداد ِ کــوچَــــک

مــِـــــــداد ِ کــوچَــــک

هر چه اینجاست ؛ قلم و کاغذ و میز حتّی ؛ پیـــرتر می شوند جز کتاب هایی که هر روز ؛ هر روز .......

من وظیفه امْ کتاب خوانی؛ شما لطفْ می کنید کتاب‌ می خوانید.




حرف های ِ یک دقیقــه ای !
شُما که غریبه نیستید ؛سیمای ِ‌کتابْ ؛ یک عاشقانه ی آرام استْ

روزانه ها را از دیار ِ‌آشتی ؛از خم چمبرْ؛ از آهو تا کبوترْ باریدَمْ
وَ چشم هایَشْ را ... باشَد برای ِ‌بَعدْ
تحت ِ‌هیچ شَرایطی قانِع نَشُدم؛سراسیمه پلّه ها را ، یکی یکی ؛ دو تا دو تا ؛پلّه پلّه تا ملاقات ِ‌خُدا
خدا خانه داردْ برایَمْ ؛ من  که گُنجشک نیستَم
وَقتـــی دلی......
روایت ِ‌آتش و عَطَش است این دستور زبان ِ‌عشق ؛ قصّــه ی روشَنْ است این هبوطـــ
اسماعیلْ؛ روی ِ ماه ِ خُداوند را ببوس ، رُک و پوست کنده
سنگچیـــن کُن زن زیادی را
زنْ به رنگِ طاووس؛ به رنگ ِ‌کلاغْ
تَرغیب کُن دُنیا را  رایحه ی نجابت سَرْ کند
اشکِ مهتاب را درآوَرَد
دُنیا هم ؛ زَنْ است
؛
لبخندِ‌انار را ببین
اوّلین تماس ِ‌تلفنی از بهشتْ
ناگهان فرشته
سرپناه ِ کاغذی  را از یاد مَبَرْ

زیبا نوشت :‌مُشک را گفتند :ﺗﻮ ﺭﺍ ﯾﮏ ﻋﯿﺐ ﻫﺴﺖ ،ﺑﺎ ﻫﺮ ﮐﻪ ﻧﺸﯿﻨﯽﺍﺯ ﺑﻮﯼ ﺧﻮﺷﺖ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺩﻫﯽ.ﮔﻔﺖ:ﺯﯾﺮﺍ ﮐﻪ ﻧﻨﮕﺮﻡ ﺑﺎ ﮐﯽ ﺍﻡ ،ﺑﻪ ﺁﻥ ﺑﻨﮕﺮﻡ ﮐﻪ ﻣﻦ ﮐﯽ ﺍﻡ!«فیه ما فیه»
زیبا نوشت ایضا" : بیماری ِ‌شگفتی در جهان هستْ وَ آن خواستن ِ‌چیزیست که نَداری " مائده های زمینی " 
مداد کوچک : واژه هایی که برچسب ِ ادبی می خورندْ نشستنشان بر دل ، رَسما" ادبی ست .

یاد ِ یار ِ مهربــــان آیَد هَمی





عِلم اگر بَر دل زنَدْ یاری شود 
                                        علم اگر بر تَنْ زندْ باری شوَدْ

دوست تَرْ داشتمْ در عَصـــــری می بودم که عصر ِ کتابْ بود ؛ وَ عَجیـــن با  بوی ِ کاغذ و کتاب و کلمه ؛ صدای ِ حرف ها نیز بی داد

حالا بیدار می شوم و این عصر ، عصر ِ .........

وقت را اتوئـــی می کشم ؛ یک فنجان شعر؛ چند استکان لبخندْ

علم را تیک می زَنَمْ و قوانینشْ ؛ اَفکارم را .... شانه هایم را .....

شانه هایم را تِکیه به دیوار؛ افکارم را تکیه بر کِتاب ها

 خواندنَمْ گرفته ؛ با "ب ِ " بسم الله و "دال ِ " دل بستن به کتاب شروع می کُنم

و دارم می خوانمْ برای خودم  آزدوارانه و مُقیّد

آزاد  که باشی می خوانی ؛ مُقیّد هم که باشی عادت می کنی

و این هر دو را  که جمع بِبندیم خواندنی ِِ دل پذیری خواهیم داشت ْ ..


شما چه گونه می خوانید !!!!


مداد کوچک : کوچَک های زیبا دوست داشتنی اند مِثل ِ همین گُل ؛همین کِتاب و همینْ فِکر

کوچک بودیم و کودَکْ ؛ لبخندهامان بلندْ؛بزرگ شدیم و لبخندهامان کوتاهْ ؛ چه تفاوتی

ما نَسلی هستیم که جوانه زَدیم و داریم نَسل های ِ بعد را سبزان تر می کنیم و خودمان و آرزوهامان و سه نقطه چین ....

چشیدنی : عاشق ِ کتاب و بخاری ِ کاغذی

شعر نوشت : نقش تو در خیال و خیال از تو بی نصیب؛نام تو بر زبان و زبان از تو بی خبر " عطار"

مُجـــازیم ؛ مَجـــــــازی بیاراییم تا حدَّشْ


1 (288)


دُنیا آن قدْر کوچـــــک است که؛ در صفحه ی کوچــــک تلویزیون ِ‌شما جا گرفته استْ ؛ چَند اینچ جا که این قدر دلْ بَندی نیاز ندارد.

عَجیب بازار گرمی می کُنَـــد این فنّــاوری ِ خانه آباد ؛که خیلی ها را خانه نشین کرده

چه فَضای ِ پیچ در پیچی دارند این مَجازی شبکه ها .....

وَ

هُویّتشان تنها بَسته به یک چراغ ؛ وابسته به یک چشمک ، به رنگِ ســَبزْ

حالا چرا بین ِ این همه رنگ "سبز را "

سبز حرکت است امّا این جا حرکتی داریم مَگَرْ !

سرتاسَر ایست و بازبینی ست و بازدگربینی و این لایک ِ لَعنتی

چه فایده ای دارد!!!ایستاست

تنها زمانی سود دارد که حرف ِ کتابی ای رد و بَدَلْ شودْ ؛ این جور وقت ها آدم یک جور ِ خاصی " ویژه " می شَوَد

حالا اگر نویسنده ای هم دعوت شود به گروه " ویژه تر " هم خواهد شُد .

در غیر این صورتْ ؛ زمان ، پَـــر باز می کند و گیر انداختنش  دور از نَظَرْ

بی زمان بودنْ ؛ غیر منظم بودن و آخرشْ آشفتگی ست ... و کتاب دارد فَدا می شود

اینجاست که همین " کتاب" در نقش ِ جوجه اردک ِ زِشتْ نمایان می شَوَدْ

نگاه ها کم لطفْ تَـــرْ ؛ وابستگی ها کم رنگ تَـــرْ  و کتاب گوشه ی اتاق /چه اوضاعی !!!

همانند ِ قَندی که در چای حل می شود در کتاب ها حل می شوم ؛ خَمِ کاغذ خمَمْ نمی کند

نگاه ِ نامهربان ِ نامهربانان بر کتاب .....


غم نگاشت : گــنجشکی بر سرِ جنازه ی گُربه ای می گریست که خُدایا اکنون با این همه زنـــده گــی  چه کُنمْ !!

شاعر نگاشت: چو نیک در نِگری عشق ِ ما مَجازی نیستْ؛حقیقتی پسِ هر پرده ی مَجازی هست

چشیدنی  : نوشتن ؛ همین و تمام ؛ از مارگاریت دوراس

چشیدنی 2: شمیم خیال از مینا صحاف امین

کمی کتاب ِ شعرْ بنــوشیم و دفترِ مولانا را .....


اکبر اکسیر:

برادرم مشاور املاک است

من مشاور افلاک
او زمین ها را متر می کند
من آسمان ها را
من از ساختن بیت خوشحال می شوم
او از فروختن بیت
او چندین دفتر دارد ،

من چندین کتاب
او هر روز بزرگ می شود

من هر روز کوچک
با تمام این ها نمی دانم چرا اهل محل
به من می گویند اکبر ،

به او می گویند اصغر؟

 
خُدا قَبول کُند ؛هنوز هم پای ِ شعر که می آید وسط؛ چهار ستون ِ حواسم  پاگیر می شودبه باریدنْ؛سرریز می بارد ؛ ترمه شِعْر ؛ حریرِ شعر

راستش نمی شود نام ِ شعر را جای  ِ خط خطی هایم  املا کنم امّا صلاح می دانم.

نمونه ای از من ِ مداد کوچکی :

اکنون که کَمی چشم ِ بشَرْ ساحره ام خوانْدْ؛وَقت است سَلامی به بَشَرْ.....

در سطر بالایی ؛ کتاب ساحر و جادوگر خطاب شده است این یعنی ؛ کتابْ کارِستان می کند

و سلامی به بشر ؛ آشتی ِ کتاب با انسان را می رِسانَدْ

ادامه اشْ را :

با چه عصایی !

جای نقطه چین ها را با همین جمله کامِل می کنم

از ن ق ط ه ؛چ ی ن نوشتنْ ؛ برخلاف ان چه سایرین می نِگارند ؛ سخت و مبسوط است،چون چند بُعدی و چند وجهیست

وَرایِ نقطه چین ها ؛ بی قراری هاست؛ بی تابی هاست

شور و هیجاناتِ فراوانی که پایه اش را بَنا کُنیم بر عمر ِ جوانی

نقطه چین نوشت ها پنجره ای می گشایند بَر چشمِ مخاطبْ

هر جور می خواهد؛ می تواندْ  جمع و جورش کند این سفره ی  شعر را

کتاب این جاویدانْ ماندِگار؛ این خوب ِ خوبِ خوبْ ؛این سراسَر مائـــده ی روح

جان گرفتنش با ماست ؛ چشم به راهش نگذاریم.

کمی از شعرهایم را همین جا برایتان :
+ مُغتنَم دانی نگاهم ؛ اشک ها نی روی ِ قالی ؛دست هایت کوچک امّــا ؛ دوربینت در چه حالی ! عکس ها فرصت ِ خوبیستْ ؛ من نباشم یادگاری

+  وَ عجیب استْ همینکه؛نگرانمْ داری؛دمِ در باشی و من فارغ از آن دمْ باشم؛لب ِ دل باشی و منْ تشنه ی راهتْ باشم ؛ دلِ من کمْ سال است

+ همین ساعتْ کنارم نیستی امّا ، برای ِ تو به قدری شعر می ورزَمْ ؛ که حتّــا قالبم را هم نمی دانم غَزَل باران کنم یا قطعه ای جانان!

+وَ زنی را دیدم که به یک سیب قناعت می کردْ؛ با دو چشمِ نگران ؛ غُصّــــه هایی که در آن ؛ خنده ای جا نگرفت

+خِرَدْ چیـــن و عقلی سراسر ؛ که این زنده گانی بدون ِ همان عشقْ لطفی ندارد
+ کُنج ِ این دل، قَدَمَتْ گیر به جایی دارد ؛ نکنی پای ِ دلتْ را کوتاه .......

شعرهایی دارید اگر ؛ زیبا شعرهایی دارید که صد البتّ ؛ برایم همین جا به یادگار .